Huisje, tuintje, boompje, kindje. Voor de ene passé, voor de andere nog steeds het meest gangbare verloop van het leven. Al dan niet met een trouwpartij ergens tussendoor. In dat geval gaat de wet ervan uit dat de kinderen die tijdens uw huwelijk het levenslicht zagen de uwe zijn. Zonder trouwboekje moet u uw vaderschap zelf officieel maken. Een formaliteit? Dat hangt vooral af van uw specifieke situatie en de relatie met uw partner en kind. Lopen we te snel, papa? Geen nood! Hieronder zet ik alle scenario’s voor de erkenning van vaderschap op een rij.
1. Getrouwd en papa geworden
Proficiat! Ook vanwege de wet. Op basis van het vermoeden van vaderschap beschouwt die uw zoon of dochter officieel als uw familie. Hij of zij is dus uw wettige erfgenaam en krijgt – als een uitdrukkelijke achternaamkeuze ontbreekt – automatisch uw naam. Komt het op een dag tot een scheiding? Dan kan u een omgangsrecht opeisen en moet u zorgen voor de huisvesting, het levensonderhoud, de gezondheid, de opvoeding, de ontplooiing, de opleiding van het kind en het toezicht op het kind.
2. Niet getrouwd en papa geworden
Ook proficiat! Voor de wet is er deze keer echter geen vermoeden van vaderschap. Om een wettelijke band met uw kind te creëren, moet u het officieel erkennen. Pas daarna bent u ook juridisch verantwoordelijk voor uw nakomeling en wordt hij uw wettige erfgenaam. De moeder van uw zoon of dochter moet zich wel akkoord verklaren. Uitdrukkelijk en officieel met een verklaring bij de burgerlijke stand. Opgelet: bij een erkenning van vaderschap draagt uw kind niet automatisch uw familienaam. Dat is pas het geval na toestemming van de moeder.
3. De moeder weigert de erkenning van uw vaderschap
Dan kan u die erkenning afdwingen via gerechtelijke weg. Daarvoor dagvaardt u de persoon wiens toestemming vereist is. Betwist de moeder dat u de biologische papa bent? Dan stelt de rechter een deskundige aan voor een DNA-test. Als die geen verwantschap aantoont, wijst de rechtbank uw verzoek af. In het omgekeerde geval gaat ze erop in. Uw juridische band staat nu vast en op de geboorteakte prijkt voortaan uw naam als de wettelijke vader.
4. De moeder erkent een andere man als papa
De erkenning van uw kind kan tot op gelijk welk moment na de geboorte. Zelfs vele jaren later. Maar laat de kaas niet van uw ouderlijke brood eten. Voor u het weet, erkent de moeder een andere man als vader. Zeker als u gedurende een langere periode weinig oog had voor zoon- of dochterlief. Maar evengoed als de nieuwe man in het leven van uw ex-partner uw kind opvoedt als het zijne.
De erkenning van uw kind door een niet-biologische vader aanvechten? Dat kan. Tenzij het kind bezit van staat heeft ten aanzien van de erkenner. Dat wil zeggen dat feiten aantonen dat iemand zich altijd als ouder heeft gedragen en de omgeving hem ook als de vader beschouwt. Dan kan u de vastgestelde afstammingsband niet betwisten voor de rechtbank. Trouwens: iemand die een kind erkent wetende dat er geen biologische band is, kan de erkenning bij een relatiebreuk niet aanvechten. En zo dus ook niet ontkomen aan zijn onderhoudsplicht.
5. Dan toch niet de biologische papa?
Stel: de moeder hield u jarenlang voor dat u de biologische vader bent, maar na uw erkenning van het kind blijkt dat plots niet te kloppen. Dan kan u de erkenning van vaderschap laten nietig verklaren. Maar alleen op voorwaarde dat u bewijst dat aan uw eerdere toestemming een gebrek kleefde. Om de procedure in te stellen, heeft u exact één jaar de tijd vanaf het moment waarop u ontdekte dat een andere man de biologische papa bleek.
Conclusie: laat de boel nooit op zijn beloop. Niet als het over het afdwingen van uw vaderschap gaat, noch als u het wil aanvechten. In uw eigen belang, maar zeker ook in dat van uw kind. Ga zeker ook door mijn vorige blogs over vaderschap.
Herkent u zichzelf in uw kind? Zorg dan dat u uw vaderschap tijdig en officieel erkent. In welk scenario u zich ook bevindt: Advocaat Sarah Bernaers kent de gepaste procedure en helpt u door elke stap.
